ทุกคนเป็นผู้นำได้ ตอนสาม ไม่มีวิธีไหนดีที่สุด

เราหลายคนนำคนโดยการแบ่งหน้าที่แบบหัวหน้าลูกน้อง หรือ Organization chart การบริหาร แบบบริษัททั่วไป แต่ผมขอเสนอแนวทางในการนำอีกแนวทางหนึ่ง

แต่ขอบอกก่อนว่าการนำแบบใดแบบหนึ่ง ไม่อาจเป็นคำตอบได้ เพราะขึ้นอยู่กับผู้ตาม หากท่านเจอผู้ตามที่ค่อนข้างดื้อ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่ฟังใครล่ะ ท่านจะนำเขาอย่างไร

หรือท่านเจอผู้ตามที่เอกเทศน์ ชอบวิพากวิจารย์ คิดแต่เรื่องลบ ๆ ล่ะ หรือเจอผู้ตามที่ดีหน่อย เชื่อฟังและเป็นผู้ตามที่ดี แต่ไม่ค่อยคิดสร้างสรรค์ รอคำสั่งอย่างเดียว ท่านจะทำอย่างไร

ผมจึงบอกก่อนเลยว่าเราจะใช้วิธีเดียวนำคนกลุ่ม ๆ หนึ่งไม่ได้ หรือบอกว่าวิธีนี้ดีที่สุด หรือดีกว่าวิธีอื่นไม่ได้ ครับ มันอยู่ที่สถานการณ์และคน เพราะคนมีตัวแปรหลายอย่างในตัวเขา ทั้งเรื่องครอบครัว การเงิน นิสัยส่วนตัว

ผมจึงอยากบอกว่าไม่มีวิธีไหนดีที่สุด แต่อยากบอกว่าเราจะปรับ ประยุกต์ หาวิธีที่เหมาะสมที่ดี ในการนำขณะนั้น จะทำให้ท่านแก้ไขปัญหาได้อย่างมีประสิทธิภาพ แม้จะไม่ได้ดีที่สุด เพราะสุดท้ายหัวใจของการเป็นผู้นำ คือ เอาชนะใจทีมงานและรักทีมงาน ซึ่งพวกเขาจะสัมผัสได้ครับ

ทุกคนเป็นผู้นำได้ ตอน 2 จำนวนไม่สำคัญเท่ากับคุณภาพของการนำ

ผมอยากให้เราลองนึกภาพว่าเราจะเติมน้ำให้เต็มขวดโหลที่วางเรียงบนโต๊ะตัวหนึ่ง โดยมีจำนวนสี่สิบขวด เป้าหมาย คือ เติมให้เต็มทุกขวด

คุณจะเอาสายยางฉีดน้ำพ่นบนขวดเหล่านั้น หรือจะเอาสายยางจ่อทีขวด

เรื่องนี้ผมท้าทายให้คิด คือ หากเรามีผู้นำน้อยแต่คัดคนที่มีคุณภาพ หรืออาจจะมีแต่เราที่มีเวลาแต่ละวัน เอาสายยางจ่อทะขวด ดีกว่าอยากมีมาก ๆ แล้วต้องพ่นน้ำใส่ ไปมาน้ำอาจเข้าขวดบ้างไม่เข้าบ้าง ก็จะทำให้ท่านได้ผู้นำที่ไม่มีประสิทธิภาพมากนัก เหมือนมีน้ำแต่ไม่เต็มขวด

ที่พูดแบบนี้ก็กำลังให้กำลังใจแก่ผู้นำที่กำลังนำ คนกลุ่มเล็กๆ ว่าอย่าท้อใจ และอย่าดูหมิ่นการเล็กๆ เพราะ ปราสาท ราชวังเริ่มต้นด้วยอิฐเพียงก้อนแรกก้อนเดียว แล้วค่อย ๆ เสริมสร้าง ก่อทีละก้อน ๆ ๆ ๆ จน ใหญ่โตเป็นราชวังได้ ทีนี้มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับว่าท่านนำคนกลุ่มน้อยหรือกลุ่มมาก แต่อยู่ที่ประสิทธิภาพกับคุณภาพชีวิต เวลาที่ท่านมีอยู่ ท่านเสริมสร้างผู้ตามของท่านได้ดีแต่ไหน เรื่องนี้เป็นศิลปะและเป็นศาสตร์อย่างหนึ่งในชีวิตของผู้นำเลยครับ เพราะชีวิตผู้นำก็บ่งบอกเป็นอย่างชัดแจ้งแล้วว่าคุณต้องเสียสละกว่า อดทนกว่า จ่ายราคากว่า ทนกว่า และมีความรักมากกว่าผู้ตาม

ถึงแม้ท่านจะนำคนเดียว คนนั้นคือลูกของท่าน หรือใครก็ตาม พวกเขาต่างคาดหวังสองเรื่อง คือ คุณภาพชีวิตของท่านที่แสดงให้เห็น และความสามารถในการทำ หรือเป็นตัวอย่างที่เขาจะเรียนแบบเรียนรู้ได้ แล้ววันนี้ท่านพร้อมจะนำและเสริมสร้างตัวเองในการเป็นแม่แบบ และสำแดงชีวิตแล้วหรือยัง

อย่าดูถูกตัวเองนะครับ ว่าท่านไม่ใช่ผู้นำ เพราะในความหมายของผม ผมคิดว่า ทุกคนเป็นผู้นำได้ เพียงแต่ว่า ท่านจะมีศักยภาพในการนำระดับไหน และจำนวนแค่ไหน

แต่หากท่านนำ สอน ชี้แนะ สักหนึ่งคนขึ้นไป ท่านก็เป็นผู้นำแล้ว ดังนั้น ในบทความของผม อยากจะหนุนใจ ผู้นำทุกระดับ เพราะคนหนึ่งคนที่ติดตามท่านนั้นมีค่ามาก มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องของคนสองคน ที่ผู้ตามยินดีตามท่าน และท่านเองยินดีที่จะนำเขา

ดังนั้น ขบวนการนำจึงเริ่มเกิดขึ้นเมื่อมีผู้นำและผู้ตาม ในที่นี้ยังรวมไปถึงช่วงระยะเวลาในการนำ เพราะในการนำนั้น ผู้นำมีหลายแบบครับ เช่น เป็นผู้ชี้นำ ฝ่ายจิตใจ กำลังใจ หรือจิตวิญญาณ หรือนำในรูปแบบเป็นโค้ช หรือผู้ให้คำปรึกษา หรือรูปแบบเป็นแม่แบบ หรือในรูปแบบพี่เลี้ยงที่อยู่เคียงข้าง หรือรูปแบบของครูในชั้น หรือแบบพ่อแม่ฝ่ายวิญญาณ (สำหรับกลุ่มที่เชื่อในศาสนา) หรือในรูปแบบผู้สนับสนุน

แต่ละบทบาทก็ทำหน้าที่ต่างกัน และมีวาระเวลาต่างกัน บางคนอาจอยู่ช่วงสั้น หรือยาว บางคนอาจทำได้ทั้งสอง หรือสามแบบ บางคนอาจทำได้แบบเดียว บางคนอาจอยู่กับเรานานมาก บางคนเหมือนลิขิตจากสวรรค์ (พระเจ้า)ส่งมาให้ภายในเวลาช่วงสั้น ๆ แต่ทั้งหมด ล้วนมีผลดีต่อชีวิตของเราทั้งสิ้น ครับ เพราะไม่มีเรื่องบังเอิญ ในชีวิต คริสเตียน

ในส่วนของท่าน มีคนรอบข้าง การนำแต่ะคนก็จะต่างกันไป พวกเขาไม่ใช่หุ่นยนต์ หรือตุ๊กตา ที่เราจะจับพวกเขาให้เหมือนกันหมด เท่ากันหมดในศักยภาพหรือความเข้าใจ ดังนั้นในการนำย่อมมีวิธีการ ศิลปะ ที่จะนำคนหลากหลาย และหลากความสามารถเหล่านี้ให้เติบโต ได้อย่างสมดุลย์ครับ